به گزارش سینماپرس، محمد دیندار با انتقاد از عدم موفقیت جشنواره جهانی فیلم فجر در تحقق اهداف دیپلماسی عمومی گفت: وقتی ما از یک جشنواره جهانی صحبت می‌کنیم، ‌ با توجه به شرایطی که ایران در آن به سر می‌برد و اینکه سال‌ها تحت شدیدترین تحریم‌های ظالمانه و ضد انسانی بوده‌ایم، ‌ انتظار می‌رود جریان فرهنگ و سینمای کشور ما نیز با مظلومیت مردممان هم راستا باشد. وظیفه جشنواره جهانی این است که مظلومیت و حقانیت مردم ایران  را در ابعاد بین المللی مطرح کند. جشنواره جهانی فیلم فجر می‌توانست بستر خوبی برای شنیدن ندای مظلومیت ملت ایران در ابعاد بین المللی باشد و گامی مهم در راستای تحقق اهداف دیپلماسی عمومی کشور به شمار آید اما متاسفانه این جشنواره  به این سمت و سو نرفت و نتوانست در این راستا موفقیتی کسب کند.

وی افزود: اکنون چندین سال است که ما بخش دارالفنون را در جشنواره جهانی فیلم فجر راه اندازی کرده‌ایم؛  همه ساله هنرجویانی از کشورهای مختلف به ایران می‌آیند و هزینه‌های متعددی صرف حضور آنها می‌شود به این امید که آنها بتوانند سفیران فرهنگی ما در خارج از کشور باشند. اما باید پرسید در طول سال‌های اخیر چند نفر از این هنرجویان توانسته‌اند فیلمی بسازند که در راستای احقاق حق و اثبات حقانیت مردم مظلوم ایران باشد یا تامین کننده مصالح و اهداف فرهنگی و دیپلماتیک کشور ما باشد؟

این مستندساز ادامه داد: باید پرسید صرف هزینه برای حضور مهمانان خارجی در جشنواره جهانی فیلم فجر در طول سالهای گذشته چه نتیجه و دستاوردی برای ما به همراه داشته است؟ مهمان‌های خارجی‌ای که برای شرکت در جشنواره به تهران آمده‌اند در طول چند ماه اخیر کدام بیانیه را در راستای محکومیت تحریم‌های ظالمانه و تامین مصالح ملی ما صادر کرده‌اند؟ آنها می‌توانستند بیانیه‌ای خطاب به دولت‌های جورپیشه غربی و آمریکایی صادر کنند و بگویند چرا با اعمال تحریم‌های ظالمانه مردم ایران را تحت فشار قرار داده‌اید؟  این انتظار زیادی نیست چراکه پیش از این در جشنواره‌های خارجی اتفاقاتی از این دست رخ داده است. بنابراین صحبت از موفقیت جشنواره جهانی در تحقق اهداف دیپلماسی عمومی به یک شوخی شبیه است. جشنواره جهانی صرفا یک جشنواره لوکس و تجملاتی است که فاقد دستاورد قابل توجه در حوزه دیپلماسی عمومی بوده است.

وی ضمن انتقاد از نبود استراتژی معین در برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: وقتی کل سیستم سینمایی ما فاقد استراتژی باشد، جشنواره‌های ما نیز استراتژی نخواهند داشت. ما اکنون در شرایط تحریم و فشار بین المللی هستیم؛ در طول سالهای اخیر چند فیلم با محوریت نمایش مظلومیت مردم ایران در وضعیت تحریم ساخته شده است؟ ‌ وزارت ارشاد و سازمان سینمایی فارابی چقدر دغدغه پرداختن به این موضوع و موضوعاتی از این دست را داشته‌اند؟ ‌

دیندار افزود: دست اندرکاران جشنواره جهانی فیلم فجر باید در بعد بین المللی فیلم‌ها و فیلم‌سازانی را به جشنواره دعوت کنند که ماهیت و روحیه‌ای استعمارستیز و افشاگرانه داشته باشند و سیاست‌ها و رفتارهای خصمانه دولت‌های استعماری و استکباری جهان را به تیغ نقد کشیده و افشا کنند. اما چنین سیاستی هم در دستور کار مدیران جشنواره قرار نداشته است. دست اندرکاران جشنواره جهانی فیلم فجر عمدتا به دنبال نمایش فیلم‌های هنری و پیش پا افتاده سینمای جهان در این جشنواره هستند؛ فیلم‌هایی که متناسب با آرمانهای جشنواره نیستند.

این منتقد خاطرنشان کرد: این خجالت آور است که جشنواره جهانی فیلم فجر در پی اثبات وجود امنیت در خیابان‌های تهران باشد. مگر ما یک کشور شورشی هستیم که بخواهیم به دیگران ثابت کنیم در کشورمان امنیت وجود دارد؟ وقتی نماینده مجلس ما این حرف را بزند دیگر از دیگران چه انتظاری باید داشت؟ متاسفانه ما سطح انتظاراتمان در برپایی جشنواره جهانی فیلم فجر را به پایین‌ترین  حد ممکن تقلیل داده‌ایم.